Oscar is 10 jaar oud, lijdt aan leukemie en heeft nog maar een paar weken te leven.
Hij denkt dat hij zijn doktoren heeft teleurgesteld door niet te genezen en neemt het zijn ouders kwalijk dat ze niet met hem over zijn naderende dood kunnen praten.
Gelukkig is daar Oma Rozerood, een oudere dame die de kinderen in het ziekenhuis bezoekt. Ze vertelt hem verhalen over haar vroegere worstelcarrière, raadt hem aan brieven aan God te schrijven en verzint een spel waar elke dag voor 10 jaar uit iemands leven bestaat. Zo leeft Oscar een heel leven in slechts een paar dagen.
Brief aan een vriendin:
Hoi,
Zopas heb ik een film gezien, namelijk "Oscar et la dame Rose", die ik je zeker kan aanraden. Deze film is op zich grappig, aangrijpend, maar ook zeer ontroerend.
Het gaat over een 10-jarige jongen Oscar die lijdt aan leukemie.
In de klas haalt hij grappen uit met de leerkracht, die zich erg boos maakt in het gedrag van de leerling die het veroorzaakt, maar wanneer blijkt dat het Oscar is, dan is het ineens geen probleem meer, want hij is ernstig ziek en dan kan je hem toch niet straffen. Hij wordt bij de directie gebracht, maar ook door hen wordt hij niet gestraft, maar gewoon naar zijn kamer gebracht om te rusten.
Wanneer blijkt dat de laatste behandeling niet geslaagd is, komt Oscar dit ook niet te weten. De ouders hebben dit bericht van de dokter gekregen, maar vertellen dit niet door aan hun zoon. Echter komt hij het toch te weten omdat Pop Corn, een vriendje in het ziekenhuis, liet weten dat de auto van zijn ouders op de parking stond en zij dus aanwezig waren in het ziekenhuis waar hij verblijft. Hij gaat op zoek naar zijn ouders en vindt ze dan in de consultatieruimte van de dokter, waarvan de deur op een kiertje staat. Zo kan hij het gesprek volgen en komt hij te weten dat hij niet lang meer te leven heeft. Op het einde gesprek blijkt ook dat de ouders er niet klaar voor zijn om hem dit nieuws te melden. Ze gaan zonder bezoek aan Oscar terug naar huis.
Hij is zo teleurgesteld door hun gedrag waardoor hij zijn ouders haat en ze niet meer wil zien.
Later botst hij in de ziekenhuisgang op een dame die net pizza's komt leveren voor het personeel. De dame reageert heel brutaal en onvriendelijk, maar toch geraakt hij door haar heel gefascineerd, maar zij verdwijnt weer.
De dokters kunnen geen gesprek meer met Oscar aanknopen en zijn ten einde raad.
De enige waarmee Oscar nog contact wil is de dame in het roze. Het personeel contacteert haar met de vraag om langs te komen. Eigenlijk wil ze dit niet, maar ze wordt overtuigd door het dagelijks leveren van pizza's als wederdienst.
Nadat ze een aantal dagen is langsgeweest, beloofde ze om elke dag langs te komen en werd de vriendschap tussen beide intenser.
Ze bracht hem aan het praten, weliswaar in brieven aan God gericht, die ze dan via een ballon de lucht in stuurde.
Ze zorgde ook voor verhalen en spelletjes die zijn laatste dagen aangenamer konden maken, want elke dag werd hij 10 jaar ouder.
Zo werd hij ook verliefd op Peggy Blue, waarmee hij uiteindelijk ook trouwde.
Vele gevoelens van vriendschap en ondersteuning komen dus in deze film naar boven. Pas op het einde verdwijnen de haatgevoelens naar zijn ouders toe omdat hij het gevoel heeft dat God hem duidelijk maakt dat alles wel goed komt. Maar op het einde van het jaar verliest hij toch het leven nadat zijn ouders en Rose even de kamer verlieten op verzoek van de dokter.
Ik moet zeggen dat de film erg aangrijpend is, maar toch zijn er grappige momenten verwerkt die het omgaan met lijden verzachten. Wat in deze situatie erg nodig is.
Wat ook opvalt zijn de kleuren in de film. De laatste 12 dagen worden vertoont in de film en voor elke dag geldt 10 jaar van zijn leven, maar dus elke dag veranderen de kleuren van bijvoorbeeld zijn beddengoed en de kledij van Rose. Je merkt het wel op, maar je weet eigenlijk de achterliggende betekenis niet. Want dus elke dag, elke kleur, staat voor een bepaalde symboliek.
Er komen erg veel gevoelens naar boven tijdens de film, maar het is goed dat je daar de ruimte aan kan geven. Je merkt ook dat niet iedereen alleen maar positieve gevoelens heeft.
De film laat ook echt zien hoe je met lijden wel of niet kan omgaan. Nu je kind de waarheid verzwijgen, is iets dat ik niet zou kunnen. Ook je kind heeft het recht te weten waar het voor staat.
Zelf ben ik nog niet in zo'n situatie terechtgekomen, maar nu weet ik wel, dat als het ooit zou voorvallen, hoe je kan reageren.
Ik heb nu al veel verteld over de film, maar om het hele verhaal te weten, moet je toch echt de film minstens één keer helemaal gezien hebben. Echt doen! Ik zou hem zelf meteen weer terug bekijken.
Lieve groetjes,
Kathleen
Korte reactie over de film:
De film is me echt goed bevallen niet tegenstaande het een aangrijpend verhaal is.
Eerst had ik een beetje schrik om de film te zien omdat mijn oma net is overleden, maar eigenlijk deed het toch wel goed om de film te zien. Ik heb mijn gevoelens de vrije loop gelaten en wanneer ik de tranen in mijn ogen kreeg, vooral op het einde van de film wanneer Oscar stervende is, heb ik mijn tranen gewoon laten rollen.
Wat ik ook mooi vind aan de film is dat men laat zien hoe je positief kan omgaan met lijden, met het contact aan God, maar ook de kleurensymboliek die verscholen zit in de verschillende scènes.
Als iemand me zou vragen om deze film te zien, zou ik meteen toezeggen en hem nog een keertje zien. Een echte aanrader!
De tranen van de regen
