Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Lief, je moet me geloven
Al doet het pijn
Ik wil dat je me los laat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn
Kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam,
En ik kom eraan
Zie wat onzichtbaar is
Wat je gelooft is waar
Open je ogen maar
En, dan zal ik bij je zijn
Alles wat jij moet doen
Is mij op m'n woord geloven
Afscheid nemen bestaat niet
Kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam
En ik kom eraan
Kijk in de lucht
Kijk naar de zee
Waar je ook zult lopen ja, ik loop met je mee
Iedere stap en ieder moment
Waar je dan ook bent
Wat je ook doet
Waar je ook gaat
Wanneer je me nodig hebt
Fluister gewoon mijn naam
En ik kom eraan
Afscheid nemen bestaat niet
Met de adem van tederheid
Toen je afscheid nam,
was er pijn in ons hart.
We vonden geen woorden meer.
De tranen van de regendropen van de ramen.
Ze blonken in de straatverlichting.
En toch wisten we beiden
dat echte vrienden
nooit definitief afscheid nemen.
Je blijheid en trouw,
je eenvoud en je zachte woorden
zijn als een regenboog
die et zijn vele kleuren
je tranen doet schitteren.
Je vindt je glimlach terug en
met de adem van tederheid
wordt alles mooier en dieper.
Stynen, E. (1997). Met de adem van tederheid. Averbode: NV Uitgeverij Altiora Averbode.
De kern van beide bronnen laat duidelijk merken dat de dood niet het einde van het leven is.
Afscheid nemen is met zachte handen dichtdoen wat voorbij is, en verpakken in mooie gedachten om te koesteren ter herinnering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten