"Het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak. Hier heb ik als psychoanalyticus recht van spreken, dit is mijn vakgebied. Het is gevaarlijk omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt. Dit gebeurde vooreerst op de werkvloer, maar ondertussen ook ten volle binnen ons onderwijs, waardoor het zelfs de nieuwe identiteit bepaalt.
De financiële gevechten tussen de euro-landen illustreren wat een neoliberale meritocratie met mensen doet. Solidariteit wordt een kostbare luxe en moet de plaats ruimen voor steeds tijdelijke coalities met als voornaamste zorg dat men er meer winst uit haalt dan de anderen. Diepgaande sociale banden met collega's zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie. Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoon van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids leeft er angst, van faalangst tot ruimere sociale angst voor die al te bedreigende ander."
Bij dit idee kan ik me wel vinden.
Pestgedrag begint reeds op jonge leeftijd op school, maar komt ook meer en meer bij volwassenen naar boven waarbij men de frustraties (door de verhoogde werkdruk) afreageert op de werkvloer.
De zwaksten uit de maatschappij komen hierdoor meer en meer onder druk te staan waardoor zij zich ook agressiever gaan gedragen en in een ander milieu kunnen terechtkomen met diefstal, druggebruik,...
Pestgedrag leidt tegenwoordig zelfs bij velen tot zelfdoding.
Hier moet dus dringend meer aandacht aan besteed worden door de vroegtijdige signalen te herkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten