"Ons onderwijs speelt hierin een centrale rol. Niet eens zo lang geleden werd onderwijs vooral gewaardeerd omwille van zijn maatschappelijke relevantie. De bedoeling was kritische hoogopgeleide burgers af te leveren die via hun persoonlijke ontwikkeling ook konden bijdragen tot een betere maatschappij. Een dergelijk idee klinkt vandaag ongelooflijk wollig en het woord burgers roept bij mensen onder de 30 alleen nog McDonalds op. Universiteiten, dat zijn toch kennisbedrijven die competenties moeten ontwikkelen bij hun studenten zodat ze regelrecht het bedrijfsleven kunnen instappen? Ten einde dit te bevorderen deden een aantal prominenten in de loop van het crisisjaar 2011 heel concrete voorstellen: verhoog het inschrijvingsgeld voor alle opleidingen die niet aansluiten bij het bedrijfsleven, verlaag het voor alles wat wel rendeert; wie hardleers is en toch kiest voor een niet-rendabele opleiding, die moet bestraft worden met een kortere of zelfs helemaal geen uitkeringsgerechtigde periode. Als klap op de vuurpijl kwam het voorstel om kleuters te screenen op hun vaardigheden, zodat ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden. De Vlaamse schrijver Marc Reugebrink kaartte die ideeën nog eens aan in een kritisch artikel met als ironische publicatiedatum de feestdag van de onnozele kinderen (De Standaard, 28 december 2011). De week daarop werd hij door een redacteur wetenschap van diezelfde krant de les gespeld: geesteswetenschappen dragen niks bij, menswetenschappers zouden beter Darwin lezen en met het neoliberalisme is er niets mis."
Met deze mening kan ik niet akkoord gaan.
Iedereen moet vrij blijven bij het kiezen van een opleiding waarin men zich goed voelt. Je kan misschien wel goed in iets zijn, maar helemaal niet graag doen.
Als na de studie blijkt dat er minder tewerkstelling is, ga je automatisch toch op zoek naar een bijkomende opleiding.
Het heeft ook helemaal geen zin om kleuters al te screenen, want zij hebben de tijd nodig om hun vaardigheden en talenten te ontwikkelen. Pas na een aantal jaren kan men pas inzicht krijgen in hun kunnen/prestaties.
Een goed voorbeeld ben ik zelf. Als kind wilde ik juf worden, maar koos toch voor een economischere richting voortgaand op mijn middelbare studies. Maar nu na 7 jaren in deze sector te werken, begon het toch te kriebelen om de opleiding tot kleuterjuf te volgen.
Ik ben het eens met de kritische stellingname van Paul Verhaeghe. Onderwijs moet op de eerste plaats de persoonlijke ontwikkeling stimuleren en maatschappelijk wel relevant zijn. Het is geen goeie evolutie als men vooral gaat uitgaan van de economische relevantie. Kleuters en kinderen hoeven echt nog niet te vroeg gescreend te worden. Ze verdienen een goeie opvoeding en opleiding maar liefst op hun eigen tempo. De rest komt later wel.
BeantwoordenVerwijderenAnny Joossens